Οι «αδελφοί» Μεσοτοπίτες εγκαινίασαν το Πολιτιστικό τους Κέντρο

Ύστερα από πολύχρονες προσπάθειες οι «αδελφοί» Μεσοτοπίτες εγκαινίασαν επιτέλους χθες, Κυριακή 21-1-2018 το βράδυ, το Σπίτι του Πολιτισμού τους. Ένα κτίριο–κόσμημα, όχι μόνο του χωριού, μα και ολόκληρης της Λέσβου, με σύγχρονο εξοπλισμό και χωρητικότητα γύρω στις 350 θέσεις.Τα Σαντούρια του Αναγνωστηρίου Αγιάσου συμμετείχαν στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που πλαισίωνε την εκδήλωση εγκαινίων του Πολιτιστικού Κέντρου Μεσοτόπου και κοπής βασιλόπιτας της Τοπικής Κοινότητας Μεσοτόπου, παίζοντας τοπικούς παραδοσιακούς σκοπούς που χόρεψαν παιδιά του χορευτικού τμήματος Μεσοτόπου. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με το συγκρότημα «Εφάπαξ».  Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, με την παρουσία του Δημάρχου Λέσβου Σπύρου Γαληνού, του τέως Δημάρχου Λέσβου Δημήτρη Φωκ. Βουνάτσου (επί δημαρχίας του οποίου ξεκίνησε το έργο) και πολλών άλλων εκπροσώπων των αυτοδιοικητικών, εκκλησιαστικών, στρατιωτικών και λοιπών τοπικών αρχών και μαζικών φορέων, βραβεύτηκαν ο πρόεδρος και οι κοινοτικοί σύμβουλοι της περιόδου 1991–1995, οι οποίοι ήταν και μέλη της επιτροπής που ξεκίνησε την ανέγερση του πολιτιστικού κέντρου. Για την ιστορία καταγράφουμε τα ονόματά τους. Βουδούρης Γρηγόριος του Αρτεμίου (Πρόεδρος), Βασίλας Βασίλειος του Δημητρίου (Σύμβουλος), Τζοβάνης Χρήστος του Κωνσταντίνου (Σύμβουλος), Κουρλής Παναγιώτης του Νικολάου (Σύμβουλος και πρόεδρος της τότε πολιτιστικής επιτροπής), Βακάλης Γεώργιος του Μάρκου (Σύμβουλος), Πιπίνης Γαβριήλ του Ευστρατίου (Σύμβουλος), Ζαγκούλης Βασίλειος του Δημητρίου (Σύμβουλος). Οι βραβευθέντες τόνισαν συγκινημένοι ότι το τιμητικό γέρας ανήκει όχι μόνο σ’ αυτούς, αλλά σ’ όλους όσοι στήριξαν υλικά και ηθικά την προσπάθεια δίνοντας τη δυνατότητα να πάρει σάρκα και οστά ένα όραμα δεκαετιών. 

Την εκδήλωση παρουσίασε η Σαπφώ Βαλελή, που μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο ιστορικό δημιουργίας του Πολιτιστικού Κέντρου. Παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα της ομιλίας της: 

«Η αρχική πρόταση, για να γίνει μια πολιτιστική αίθουσα εκδηλώσεων που να καλύπτει τις ανάγκες του χωριού μας, έγινε από το Σύλλογο των Απανταχού Μεσοτοπιτών Λέσβου ‘η Αναγέννηση’ κατά το έτος 1986-1987. Στο τότε συμβούλιο, μεταξύ άλλων, ήταν ο Δημήτρης Πιπίνης του Γαβριήλ και ο Γρηγόρης Βουδούρης του Αρτεμίου. Όταν ο Γρηγόρης Βουδούρης γύρισε στο χωριό και εξελέγη πρόεδρος της κοινότητας Μεσοτόπου, το έθεσε θέμα στο συμβούλιο και αποφασίστηκε να ξεκινήσει η μελέτη της πολιτιστικής αίθουσας. Κάλεσε το Δημήτρη Πιπίνη με την ιδιότητα του πολιτικού μηχανικού και του πρότεινε να αναλάβει τη μελέτη, την οποία ανέλαβε και την έκανε αφιλοκερδώς κατά το έτος 1989. Στη μελέτη το κτίριο προβλεπόταν να γίνει στη θέση που βρίσκεται σήμερα το αμφιθέατρο. Γύρω στο 1990 πουλήθηκε το κτήμα που βρίσκεται χτισμένη σήμερα η αίθουσα. Το τότε τοπικό συμβούλιο με πρόεδρο το Γρηγόρη Βουδούρη ήρθε σε επαφή με τη Νομαρχία και ζήτησε χρηματοδότηση για την αγορά του οικοπέδου, η οποία και εγκρίθηκε, και έτσι αγοράστηκε το οικόπεδο. Αποφασίστηκε λοιπόν να μετακινηθεί η θέση ανέγερσης στο νέο οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Στη συνέχεια ο φορέας της Πολιτιστικής έκανε διάφορες εκδηλώσεις μαζεύοντας χρήματα με σκοπό την υλοποίηση του έργου της αίθουσας. Επίσης συνέβαλαν πολλοί συγχωριανοί με διάφορες χρηματικές προσφορές. Ο πρόεδρος προσπαθούσε συνεχώς μήπως μπορέσει και εντάξει το έργο σε κάποιο πρόγραμμα, αλλά δεν έγινε κάτι, μέχρι που αποφασίστηκε να ξεκινήσουν οι πρώτες εργασίες με χρηματοδότηση και ευθύνη της Πολιτιστικής και του Κοινοτικού Συμβουλίου και έτσι έγινε. Όλες οι εκσκαφές και όλα τα μπετά των βάσεων, των υπογείων και των πλακών έγιναν από τα λεφτά που είχε μαζέψει η Πολιτιστική (15.000.000 δρχ.). Βέβαια ένα τέτοιο μεγάλο κτίριο δεν ήταν δυνατόν να γίνει με προσφορές και με χρήματα των εκδηλώσεων που οργάνωνε η Πολιτιστική. Η πρώτη δημοπράτηση για τμήμα εργασιών έγινε από το Σύνδεσμο Νοτιοδυτικής Λέσβου με έδρα την Ερεσό, που αποτελούνταν από πέντε χωριά μαζί και το δικό μας. Στη συνέχεια δημοπρατήθηκε πάλι τμήμα εργασιών με την αλλαγή του καποδιστριακού νόμου και επί δημαρχίας Πολύδωρου Αμπατζή, μία φορά ο περιβάλλων χώρος και μία φορά τμήμα εργασιών για τις κτηριακές εγκαταστάσεις. Την ίδια περίοδο αγοράστηκαν τα ηχητικά, ο φωτισμός και τα καθίσματα. Όταν άλλαξε η δημοτική αρχή και ανέλαβε δήμαρχος ο Σωτήρης Καρδαράς, έγιναν προσπάθειες για να ενταχθεί η αίθουσα σε κάποιο πρόγραμμα, αλλά βρήκε εμπόδια. Η επαναδημοπράτηση του κτιρίου δεν επιτρεπόταν, διότι κρίνανε παράνομη τη μεταφορά του σε άλλο οικόπεδο και χρειαζόταν νομιμοποίηση του κτιρίου στην καινούρια του θέση. Ενώ είχε ήδη δημοπρατηθεί τρεις φορές προηγουμένως, πράγμα που μας έβαλε σε σκέψεις. Έτσι λοιπόν χάθηκε πολύτιμος χρόνος και δεν μπόρεσε να δημοπρατηθεί τότε. Μετά έγινε ο ενιαίος (καλλικρατικός) Δήμος Λέσβου με δήμαρχο το Δημήτρη Φωκ. Βουνάτσο και στο τέλος της θητείας του δημοπρατήθηκε το έργο (με πίστωση 517.000€). Επειδή βέβαια δεν είχαν υπολογιστεί κάποιες επιπλέον εργασίες, η τωρινή δημοτική αρχή με δήμαρχο το Σπύρο Γαληνό έβαλε 50.000 ευρώ από ΣΑΤΑ, για να καλύψει τη διαφορά των επιπλέον εργασιών. Έτσι φτάσαμε στο τελικό στάδιο όπου χρειάστηκε να γίνουν ορισμένες εργασίες για την ηχητική της αίθουσας. Και αυτή τη στιγμή μπορούμε να πούμε ότι η αίθουσα είναι ολοκληρωμένη και λειτουργική.»